Michele schreef: ↑wo 13 sep 2017, 22:34...Je vergeet 1 ding: LR bepaalt wat er met je bestanden gebeurt door zijn eigen algoritmen los te laten op het bestand. ....
Ja, op mijn leeftijd wordt vergeten wel een ding. In dit geval was echter geen sprake van vergeten, maar meer onduidelijkheid van mijn kant.
Het RAW-bestand is een gegeven. Daarin zijn de door sensor geregistreerde lichtwaarden door de cameraprocessor verwerkt zoals de ingenieurs van het cameramerk dat als meest wenselijk voor ons hebben bepaald.
Vervolgens moet je daarmee aan de slag met RAW-converter software. Die software bestaat uit een engine waarvan de werking is bepaald door de makers van die software met de beste bedoeling om een voor ons meest wenselijk resultaat te verkrijgen. Ook dat is dus een gegeven.
Daarnaast heeft die software instellingen waarmee je resultaat zelf echt persoonlijk kunt maken.
Daarvan heb ik gezegd dat ik de basisinstellingen van de software op nul/zero zet.
Dan heb ik een neutraal basisuitgangspunt voor mijn bewerkingen waar ik zelf invloed op heb. Dus niet die van de cameraprocessor en de engine van de RAW-converter, dat is een gegeven.
Ik werk op dit moment met camera’s van 3 merken, namelijk Canon, Fuji en Panasonic.
In de loop der jaren heb ik heel veel RAW-converters getest. Die hadden allemaal goede en minder sterke kanten. Echt slechte RAW-converters ben ik niet tegengekomen.
Voor Canon is DPP een schitterende RAW-converter, misschien zelfs wel de beste die er is voor dat merk.
Alleen voor verdere bewerkingen is het uiterst beperkt en niet echt handig ingericht.
Natuurlijk kan ik daarin alleen de conversie doen en met een geëxporteerd TIF-bestand verder bewerken in een ander programma. Dat kan ook met Fuji en Panasonic, alsmede Sony waarvan ik een aanschaf nog overweeg.
Voor een fotograaf is ook een goede snelle workflow belangrijk. Mede gelet op mijn uitrusting heb ik gekozen voor de combinatie Lightroom/Photoshop. Lightroom meer voor de organisatie, de bewerkingen doe ik meestal in Photoshop.
Voor alle RAW-versies heb ik een neutraal uitgangspunt en van daaruit bewerk ik naar een resultaat dat ik mooi vind. Dat is heel persoonlijk.
Vrijwel alle RAW-bestanden zijn na conversie wat flets. Camera’s willen eigenlijk alle foto’s een soort middengrijs maken. Hoever je dat optrekt, is ook weer heel persoonlijk.
Om de neuroloog in mij wakker te schudden, is dat persoonlijke ook te verklaren.
Onze ogen zijn de sensors die licht registreren, de vertaling naar beeld gebeurt in ons brein.
Er is geen standaard brein, ieder menselijk brein is anders. Geen mens ervaart exact gelijk aan een ander mens. Qua beeld heb ik het dan niet over grote verschillen, maar over nuances. Bij het beoordelen van foto’s van anderen moet je daarmee rekening houden.
Je kunt met apparatuur exact kleur meten en uitdrukken in een Pantone nummer, maar daar heeft het brein geen boodschap aan. Een harde schijf registreert exact, maar het brein kent meer dan 0 en 1. Om de werking van het brein te begrijpen, moet je het meer zoeken in de richting van de quantum-mechanica.
Kortom, engineers bepalen voor een groot deel wat voor de gemiddelde mens het beste, mooiste resultaat geeft, maar persoonlijk geeft iedereen daaraan zijn eigen draai of anderen dat nou mooi(er) vinden of niet.