Thuis gekomen constateerde ik dat onze lifster, bij nadere beschouwing blijkt het een jonge vrouwelijke groene Sabelsprinkhaan, of heet dat dan Sabelsprinkhane, te zijn, zich kennelijk moeiteloos had weten vast te houden aan de lak van mijn glimmend gepoetste auto en dat bij 45 Km per uur.
Zulke handjes zoeken ze bij de Kanaaltunnel nu ook.
Toch even een paar foto's gemaakt, want jonge vrouwelijke Groene Sabelsprinkhanes willen niet iedere dag met een ouwe kerel als ik mee liften. Toch?
Ze heeft voelsprieten die twee keer haar eigen lengte zijn, maar die heb ik bewust buiten beeld gelaten, anders was de sprinkhane zelf zo klein.
Jonge sprinkhanen hebben nog geen vleugels om mee te vliegen. Dat mogen ze pas als ze groot zijn.
Deze dieren schijnen ook als voedsel voor mensen te kunnen dienen, maar dat zal ik wel niet meer mee gaan maken.
